Onze koffiebar aan de Leuvense Vaartkom viert zijn eerste verjaardag. De opening was het begin van een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van het architecturaal icoon Hungaria.
‘Ze groeien toch zo snel op’, een uitdrukking die moeders aller lande geregeld over hun kroost uitspreken. Logisch, want voor je het weet is het kind, dat vorige week nog in de pampers leek te zitten, een flinke puber. Voor Madmum Hungaria is dat niet anders. Hoewel het lijkt dat we gisteren de deuren van onze koffiebar aan de Leuvense Vaart opengooiden, zijn we ondertussen een jaar verder. Twaalf maanden lang konden we samen met jullie, de seizoenen langs de kade van de Leuvense Vaartkom ontdekken. Buiten, als eindstation voor de wielertoeristen op een lentenamiddag in de zon, of binnen, als veilige plek om op te warmen na een stevige plensbui. De Hungaria is op een sneltempo uitgegroeid tot een plaats waar je altijd terecht kan.
Bij de opening in januari 2022, hadden we nog een pandemie in de kleren zitten. Een periode waarin we gedwongen werden om het concept Madmum tijdelijk heruit te vinden. Onze koffies gingen de maanden voordien – met pijn in het hart – alleen mee in een meeneembeker. Maar wanneer we ons plekje aan de Vaartkom eindelijk konden openen, viel de puzzel in elkaar. Het voelde meteen als thuiskomen. En dat in dé Hungaria, een gebouw dat een rijke geschiedenis herbergt en al jaren een begrip is in het Leuvense. Voornamelijk dankzij de iconische façade die een smoel krijgt door de historisch beschermde laad-, en losinstallatie, die tot op vandaag als een poort, trots over de kade staat.
Een nieuwe invulling voor Leuvens erfgoed
De Hungaria en de omliggende gebouwen zijn de laatste stille getuigen van de industriële geschiedenis van de Madmum-bakermat. Met een uiterst praktische ligging langs het kanaal kon men in de vorige eeuw, eenvoudig laden, lossen en producten verschepen via een vertakt netwerk van binnenwateren in Europa. In het geval van Hungaria deed het gebouw jarenlang dienst als maalderij voor het lokale graanverwerkingsbedrijf. Het bedrijf nam het graangewas in ontvangst, waste het en liet het vervolgens drogen. Om het ten slotte op te slaan in zijn imposante silo’s, tot het verwerkt kon worden door de molen. De bedrijvigheid kwam enkel tot stilstand tijdens de oorlogsjaren ‘40-’45, waarin het gebouw leed onder verschillende bombardementen. Maar in 1942 werd de Hungaria opnieuw in ere hersteld en heropgebouwd volgens de indeling die we vandaag kennen. Daarna zou de invulling van het gebouw nog enkele keren veranderen doorheen de geschiedenis. Om eind jaren tachtig uiteindelijk omgevormd te worden tot klimzaal. De klimclub zou er huizen tot 2015 en vervolgens onderkomen vinden niet veel verderop langs het kanaal, in een spiksplinternieuwe klimzaal. Hun verhuizing bood ons de gelegenheid om intrek te nemen in het gebouw dat net zoals Madmum de Leuvense identiteit belichaamt.
Sindsdien brengen we het gebouw iets dichter bij zijn originele invulling. We zijn er altijd druk in de weer om achter de schermen aan onze koffies te sleutelen, stockeren er naar de pakhuistraditie een deel van onze koffiebonen, en verdelen de versgebrande bonen vanaf hier per fiets of post naar de juiste klant. Zo maken we de cirkel rond en is Hungaria een plaats waar bedrijvigheid en gezelligheid hand in hand gaan.
